Chalet Royal

Kantoren, winkels, appartementen. Het klonk zo stevig: vastgoed. Maar dat is veranderd. In onvastgoed. Al staat Den Bosch in de Top-10 van steden met minste leegstand, toch hunkeren 1700 huizen naar kopers. Ook tienduizenden vierkante meters kantoren verlangen naar vrijmibo’s, koffieautomaatgesprekken en ongelezen notulen. In drie jaar tijd kelderde de waarde van commercieel vastgoed fors. Zo’n 35%. Nou ja, door de bank genomen dan.

Toch heeft niet elke handelaar zijn Monopoly-spel wijselijk naar de Weggeefwinkel gebracht. Ze zijn er nog, dappere aanhangers van het cowboykapitalisme. Vier van hen: John Groenewoud, Bert Kersten, John van Deursen en Robert van der Wallen. Op 5 oktober 2011 namen ze Chalet Royal BV en 1108 m² vergane glorie over. Het chique restaurant zelf was al opgedoekt. Meesterkok Gerrit Greveling, die het etablissement een Michelin-ster bezorgde, draaide het vuur aan het Heetmanplein deze zomer voorgoed uit. Toch zwemt Chalet Royal ’s avonds in kroonluchterlicht. Eigenaardig? Ach, van oorsprong heet dit pand Villa Illusio: niets is wat ’t lijkt.

In 74 jaar tijd rees de ster van Chalet Royal. In dit recessiejaar viel hij. HAS-student Wouter (27) zag het. Zonder aarzelen deed hij een wens: tijdelijk op stand wonen. En zo geschiedde. Via FMT Vastgoedbeheer. Voor slechts 170 euro per maand. In een pand met zeven gangen. Wel zelf koken.

Wouter woont in de 45 m² grote Jachtzaal. Houtsnijwerk, roestbruine vloerbedekking en oude, avocadokleurige gordijnen met een klassiek motief van ruiters in draf. Merk: Apocalyps. Op de grond liggen twee gestapelde matrassen. Een verhuisdoos fungeert als nachtkastje. Op tafel wachten een Donald Duck, een pakje Javaanse Jongens en roomboter: Wouter heeft het fijn. Die rust!

Alhoewel: gestommel onder aan de trap. Inbrekers? Niet aannemelijk: van een kale kip valt zeker in Chalet Royal niet te plukken. Het zijn de twee huisgenoten. Aardige jongens. Zij bivakkeren in de Gementzaal en Dommelkamer.

Op pad. Trap af. Naar de eetzaal. Ooit prikten leden van het Nederlandse vorstenhuis hier een vorkje. Ook de Belgische koning Albert, oud-minister Van Agt en ex-topbankier Wellink hebben er kruimels liggen. But the party is over. Toch is de lange tafel gedekt. Met zilveren bestek, kandelaars en bloemsierkunst. Voor achttien gasten. Studieclubje van Wouter? Nee, zakendiner op 23 november, van een van de eigenaren. Geen liflafjes, verzekert de menukaart: paling jakitori, geroosterde tarbot, reerugfilet met kweepeer en een peccanoottaartje na.

Als Wouter honger heeft, kokkerelt hij in de grote keuken. Op zijn elektrische kookstel met twee pitten. Ooit zwoegden Cas Spijkers en Toine Hermsen hier op hemelse gerechten. Nu is dit het papillenpaleis van studenten. Wouters kastje: Unox Gelderse Rookworst, Conimex Ketjap en Cup A Soup Chinees-Tomaat. Achter een muurluik zit een bordenlift. Met niets erin. Vreemd? Integendeel: als er in 2011 iets in de lift zit, is het wel leegte. Economisch, maar vooral geestelijk.

Nog een trap lager: de wijnkelder. Verlepte anjerblaadjes? Nee, al had prins Bernhard hier eigen flessen liggen. Wat rest, zijn 318 gapende nissen. Ooit rustte hier de Bordeaux Sauternes Château d’Yquem 1996. Voor 625 euro per fles. Toch 110 dagen huur.

Het is 17.30 uur. Op de mat ligt nog post. Voor de verdwenen koks: de feestelijke Proefkrant. Plus een brief van Van Gansewinkel met de opdruk ‘Afval bestaat niet.’ Er ligt ook een folder. Van C1000. Extra actie. Nu: 500 gram gekruide varkensrollade voor slechts € 1,87. Plus Yokidrink voor half geld. De maag van Wouter knort. Even boodschappen doen.

_______________________________________

Publicatiedatum Brabants Dagblad: 30 november 2011