Tussentijdse teksten
Lang geleden schreef ik dat Bosschenaren vermoedelijk een zijtak in de evolutie zijn. Eentje die doodliep – de kans op uitsterven achtte ik...
Lees verder
Het was in een bos in Oisterwijk. Zijn bewakers blinddoekten hem met een donkere lap. Enkele minuten eerder hadden ze hem gevangengenomen. N...
Lees verder
Aan verkeersbord L08 zou je een symposium kunnen wijden. Het is het langwerpige bord dat zegt 'Deze weg loopt dood'. Wat mij intrigeert aan...
Lees verder
Als je over de stenen rand keek, begon het je te duizelen. Tweeënzestig meter diepte maakt indruk op kinderen. Opgewonden dromden we rond de...
Lees verder
Hij kwam niet uit de catalogus van de IKEA. Hij heette ook geen Björn, Sven of Lars. Om groteske misverstanden te voorkomen: ik heb het niet...
Lees verder
De sofa van Freud is ruim twee meter dertig lang en zo'n tachtig centimeter breed. Het meubelstuk, dat in een museum in de Londense wijk Cam...
Lees verder
Je zag het aankomen. Onafwendbaar, in weerwil van walmende noveenkaarsen en een laatste zoektocht naar klavertjes-vier. Niets kon de onderga...
Lees verder
Als je lang naar het woord saamhorigheid kijkt, gaan de letters voor je ogen dansen. Er ontstaan nieuwe woorden, waarvan enkele aan de gesch...
Lees verder
Volgens de bijbel heeft de mens tien geboden te volgen. Elke verplichting begint met 'Gij zult'. Zo dienen wij onze ouders te eren, mogen we...
Lees verder
Een veldje, een plein of een brandgang. Meer had je niet nodig. Maar harde afspraken waren onmisbaar. Als je die niet maakte, kreeg je onver...
Lees verder
